ಹಟ

 ಬೇಡ ಬೇಡವೆಂದರೂ ಯಾಕೀ
ನೆನಪುಗಳ ಕಾಟ!
ನನ್ನದೇ ಅನುಭೂತಿಗಳು
ನನ್ನನ್ನೇ ಕಾಡುವ ಕೆಟ್ಟ ಚಟ.

  ಬುದ್ದಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ
  ಭಾವಕ್ಕೂ ಗೊತ್ತಿದೆ.
 ಅವೆರಡರ ಕನ್ಣಮುಚ್ಚಾಲೆ!
ಸಾಯುತ್ತಿರುವುದು ನಾನಲ್ಲೆ!
  
ಕಣ್ಣಂಚ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ
   ಆರುವುದಿಲ್ಲ ತಂಪು
   ಕೈಬೆರಳು ಇಲ್ಲ
 ಅದನೊರೆಸಲು ಗೊತ್ತು
 ಆದರೂ ಯಾಕೀ ಹಟ ಕಣ್ಣಿಗೆ!

 ಗೆದ್ದರೆ ಗೆದ್ದುಬಿಡುವೆ ನಿನ್ನನ್ನೇ..
ನನ್ನನ್ನೇ...
ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಹನಿ ನೀರು.
ಮತ್ತೆ ಅಳು ಬೇಡ ನಿನಗೆ
ನಾಳೆ ನಗುವಿಲ್ಲ.!

 ಅರ್ಥ ಆಗಿ ಹೋದರೆ
ಉಳಿವುದೇನು ಬದುಕಲಿ?
ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಅರ್ಥವಾಗದಿರು
ಅತ್ತರೂ ಕಾರಣ ಹೇಳದಿರು,

 ಕತ್ತಲಲಿ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಕುಳಿತು
ಚಿತ್ತದೆಲ್ಲವ ಮರೆ.
ಮರೆತ ದಿನ ನನಗೂ ಹೇಳು.
ನಾನೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವೆ.

ಸಾಕು ಈ ಬದುಕಿನಾಟ
ಒಂದಷ್ಟು ಶಾಂತವಾಗು.
ಚಿರನಿದ್ರೆ ಸಿಗುವವರೆಗೆ
ಪ್ರಶಾಂತಿ ನೆಲೆ ನಿಲ್ಲಲಿ.